Te veel zijn: Waarom je niet minder moet zijn voor anderen

Wat betekent 'te veel zijn'?

Wat bedoelen we eigenlijk als we zeggen dat iemand 'te veel' is?
Voor mij betekent het dat mijn energie, mijn emoties, en de manier waarop ik in het leven sta, soms als overweldigend worden ervaren door anderen.
Dat ik dingen diep voel en mijn gedachten en gevoelens intens beleef.
Maar betekent dat ook dat ik minder waard ben?
Absoluut niet. Wat voor de ene persoon ‘te veel’ lijkt, kan voor iemand anders precies goed zijn.
Het probleem is niet dat ik 'te veel' ben, het probleem is dat sommige mensen mijn kracht niet kunnen bevatten.

"Soms is het beter om gewoon bij mezelf te blijven. Niet iedereen hoeft mijn verhaal te begrijpen"

Mensen die je laten vallen

Door het afgelopen jaar heb ik geleerd dat niet iedereen in staat is om mijn intensiteit te accepteren.
Sommige mensen houden van kalmte, van de status quo, van voorspelbaarheid.
Wanneer ze worden geconfronteerd met iemand die met volle overgave in het leven staat, kunnen ze het gevoel krijgen dat ze uit balans raken.
Misschien heb je dat ook wel meegemaakt: mensen die je in het begin geweldig vonden, je energie bewonderden, maar zich later terugtrokken omdat ze het toch niet konden hanteren.

Het moment waarop ik merk dat iemand afstand neemt, doet dat pijn.
Ik vraagt me snel af wat ik verkeerd heb gedaan.
Maar de waarheid is: Ik heb niets verkeerd gedaan. Ik heb gewoon mezelf laten zien, zonder maskers.
En dat is iets waar niet iedereen klaar voor is.

Moet je je verantwoorden?

Een vraag die ik mezelf vaak heb gesteld, is: Moet ik me verantwoorden voor mijn gedrag?
Moet ik mijn verhaal uitleggen aan mensen die een oordeel over me hebben?
Het antwoord is complex. Natuurlijk wil ik soms dat mensen me begrijpen.
Ik wil hen laten zien dat mijn heftige reacties voortkomen uit diepe gevoelens, niet uit een gebrek aan controle.
Maar aan de andere kant: Is het mijn taak om mezelf steeds maar weer te verklaren?

Soms is het beter om gewoon bij mezelf te blijven. Niet iedereen hoeft mijn verhaal te begrijpen.
Niet iedereen is bereid om naar mij te luisteren zonder vooroordelen. En dat is oké.
Ik hoef mezelf niet kleiner te maken of te verantwoorden voor wie ik ben.
Mijn waarheid is waardevol, en de mensen die echt om me geven, zullen dat begrijpen zonder dat ik alles hoeft uit te leggen.

Omgaan met afstand

Wanneer mensen afstand nemen, is het verleidelijk om hen te willen overtuigen van mijn goede intenties.
Ik wil dat ze begrijpen waarom ik ben zoals ik ben.
Maar op een gegeven moment moet ik me afvragen: is dit het waard?
Moet ik proberen mensen te overtuigen die al een bepaald beeld van mij hebben gevormd?

In mijn ervaring is het belangrijk om energie te stoppen in de relaties die wederzijds zijn.
Mensen die me vanaf het begin accepteren zoals ik ben, zonder dat ik mezelf hoef aan te passen.
Zij zijn degenen die mij écht zien, zonder oordeel.
De rest? Die laten misschien een leegte achter, maar uiteindelijk maken ze ruimte voor mensen die beter bij mij passen.

Ik ben intens. Ik voel dingen diep. Ik reageer soms heftig. En dat is oké. Dat is wie ik ben.

Zelfacceptatie: Omarm je intensiteit

Een van de meest bevrijdende dingen die ik heb geleerd, is dat ik mezelf mag omarmen zoals ik ben.
Ik ben intens. Ik voel dingen diep. Ik reageer soms heftig. En dat is oké. Dat is wie ik ben.
Ik hoef niet minder te zijn om anderen comfortabel te laten voelen.
Ik verdien het om volledig en vrij mezelf te zijn, zonder concessies.

Mijn grenzen stellen is hierbij essentieel.
Het is niet mijn verantwoordelijkheid om aan andermans verwachtingen te voldoen.
Ik probeer mijn energie te richten op de mensen die mijn intensiteit niet alleen verdragen, maar waarderen.
Mensen die begrijpen dat mijn passie, mijn energie, en mijn emoties allemaal deel uitmaken van de persoon die ik ben.

Begrip van anderen: Soms is dat genoeg

Soms helpt het om mijn verhaal te delen, om mensen de kans te geven om mij te begrijpen.
Niet iedereen zal het oppakken, en dat is oké. Maar soms vinden mensen het fijn om te horen waarom ik reageer zoals ik doe.
Misschien hadden ze geen idee van de dingen die ik heb meegemaakt, of van de gevoelens die ik op dat moment doorleefde.
Maar onthoud: dit werkt alleen als de ander echt wil luisteren.
Begrip kan helen, maar het is een tweewegstraat.